اعمال شب و روز نیمه رجب

شب نیمه ماه رجب:شب شریفى است،و در آن چند عمل مستحبّ است:

اوّل:غسل کردن.

دوّم:شب زنده‏دارى به عبادت،چنان‏که علاّمه مجلسى فرموده.

سوّم:زیارت حضرت سید الشّهدا علیه السّلام‏

چهارم:شش رکعت نماز به کیفیتى که در اعمال شب سیزدهم گذشت.

پنجم:سى رکعت نماز که در هر رکعت سوره«حمد»و ده مرتبه‏ سوره «قل هو اللّه احد» خوانده شود،و این نماز را سیّد ابن طاووس با فضیلت بسیار از رسول خدا صلى اللّه علیه و آله روایت کرده.

ششم:دوازده‏ رکعت نماز،هر دو رکعت با یک سلام،و در هر رکعت،هر یک از سوره‏هاى«حمد»و«توحید»و«فلق»و«ناس» و«ایه الکرسى»و«قدر»را چهار مرتبه بخواند،و پس از سلام چهار مرتبه بگوید:
اللَّهُ اللَّهُ رَبِّی لا أُشْرِکُ بِهِ شَیْئا وَ لا أَتَّخِذُ مِنْ دُونِهِ وَلِیّا
خدایا خدایا،پروردگارا چیزى را شریک او نسازم،و جز او سرپرستى نگیردم
سپس هر دعایى که مى‏خواهد بخواند. سیّد این نماز را به این صورت از امام صادق علیه السّلام روایت کرده،ولى شیخ در کتاب«مصباح»فرموده:که داود بن سرحان از امام‏ صادق علیه السّلام روایت کرده:در شب نیمه رجب دوازده رکعت نماز به جا مى‏آورى،در هر رکعت بعد از سوره«حمد»یک سوره‏ خوانده،و هنگامى‏که از نماز فراغت یافتى،هر یک از سوره‏هاى«حمد»، «قل اعوذ بربّ الفلق» و «قل اعوذ بربّ النّاس» و «قل هو اللّه احد» و«ایه الکرسى» را چهار مرتبه قرائت مى‏کنى،و پس از آن چهار مرتبه مى‏گویى:
سُبْحَانَ اللَّهِ وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ وَ لا إِلَهَ إِلا اللَّهُ وَ اللَّهُ أَکْبَرُ
منزّه است خدا و سپاس خاص اوست و معبودى جز او نیست و او بزرگتر از هر وصفى است
پس می خوانی:
اللَّهُ اللَّهُ رَبِّی لا أُشْرِکُ بِهِ شَیْئا وَ مَا شَاءَ اللَّهُ لا قُوَّهَ إِلا بِاللَّهِ الْعَلِیِّ الْعَظِیمِ.
خدایا خدایا پروردگارا چیزى را شریک او نسازم،و هرچه او خواهد شود نیرویى نیست جز خداى برتر و بزرگ.
و همچنین در شب بیست‏وهفتم مثل این عمل را به جا مى‏آورى.

روز نیمه رجب:روز مبارکى است،و در آن چند عمل مستحب است:

اوّل:غسل کردن،

دوّم:زیارت حضرت سیّد الشهداء علیه السّلام،زیرا از ابن ابى نصر نقل شده که گفت:از حضرت‏ رضا علیه السّلام پرسیدم،امام حسین علیه السّلام،را در کدام ماه زیارت کنیم؟فرمود:در نیمه رجب و تمام ماه شعبان.

سوّم: نماز سلمان به کیفیتى که در اعمال روز اوّل گذشت.

چهارم:چهار رکعت نماز بخواند،و پس از سلام دست به‏ دعا بردارد و بگوید:
اللَّهُمَّ یَا مُذِلَّ کُلِّ جَبَّارٍ وَ یَا مُعِزَّ الْمُؤْمِنِینَ أَنْتَ کَهْفِی حِینَ تُعْیِینِی الْمَذَاهِبُ وَ أَنْتَ بَارِئُ خَلْقِی رَحْمَهً بِی وَ قَدْ کُنْتَ عَنْ خَلْقِی غَنِیّا وَ لَوْ لا رَحْمَتُکَ لَکُنْتُ مِنَ الْهَالِکِینَ وَ أَنْتَ مُؤَیِّدِی بِالنَّصْرِ عَلَى أَعْدَائِی وَ لَوْ لا نَصْرُکَ إِیَّایَ لَکُنْتُ مِنَ الْمَفْضُوحِینَ یَا مُرْسِلَ الرَّحْمَهِ مِنْ مَعَادِنِهَا وَ مُنْشِئَ الْبَرَکَهِ مِنْ مَوَاضِعِهَا یَا مَنْ خَصَّ نَفْسَهُ بِالشُّمُوخِ وَ الرِّفْعَهِ فَأَوْلِیَاؤُهُ بِعِزِّهِ یَتَعَزَّزُونَ وَ یَا مَنْ وَضَعَتْ لَهُ الْمُلُوکُ نِیرَ الْمَذَلَّهِ عَلَى أَعْنَاقِهِمْ فَهُمْ مِنْ سَطَوَاتِهِ خَائِفُونَ أَسْأَلُکَ بِکَیْنُونِیَّتِکَ الَّتِی اشْتَقَقْتَهَا مِنْ کِبْرِیَائِکَ وَ أَسْأَلُکَ بِکِبْرِیَائِکَ الَّتِی اشْتَقَقْتَهَا مِنْ عِزَّتِکَ وَ أَسْأَلُکَ بِعِزَّتِکَ الَّتِی اسْتَوَیْتَ بِهَا عَلَى عَرْشِکَ فَخَلَقْتَ بِهَا جَمِیعَ خَلْقِکَ فَهُمْ لَکَ مُذْعِنُونَ أَنْ تُصَلِّیَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ أَهْلِ بَیْتِهِ.
اى خوارکننده هر ستمگر سرکش،از عزّت‏بخش مؤمنان،تویى پناهگاه من آن هنگام که دیدگاه‏ها و روشها مرا عاجز سازند و تویى پدیدآورنده جسم و جانم از روى مهر و رحمت،درحالى‏که از آفریدن من بى‏نیاز بودى،و اگر رحمت تو نبود هرآینه از هلاک‏شدگان‏ بودم،و تویى تأیید کننده من در پیروزى بر دشمنانم،و اگر یارى تو نبود،هرآینه از رسواشدگان‏ بودم،اى فرستنده رحمت از سرچشمه‏هایش،و پدید آورنده برکت از جاهایش،اى آن‏که‏ هستى‏اش را به نهایت بزرگى و بلندى خاص ساخته،س دوستانش به عزت او عزیز مى‏شوند،اى آن‏که پادشاهان در برابرش یوغ خوارى بر گردن نهاده‏اند در نتیجه از حملات انتقام‏جویانه‏اش در هراسند،از تو مى‏خواهم به حق وجودت که‏ آن را از کبریایت برون ساختى،و از تو مى‏خواهم به حق کبریایت که آن را از عزّتت برگرفتى و از تو مى‏خواهم به حق عزّتت که با آن بر حکومت هستى چیره گشتى و با آن همه آفریدگانت را آفریدى،در نتیجه همه آنان بر هستى‏ات اعتراف دارند،که بر محمّد و اهل بیتش درود فرستى.

زیارت حضرت رسول(ص) از راه دور

علاّمه مجلسى در«زاد المعاد»،در اعمال عید مولود،که روز هفدهم ربیع الأوّل است فرموده:شیخ مفید و شهید و سید ابن طاووس(ره)گفته‏اند:چون بخواهى در غیر مدینه طیبه حضرت رسول گرامى صلى اللّه علیه و آله را زیارت کنى،غسل کن و چیزى شبیه قبر در برابر خود بساز،و نام مبارک آن حضرت را بر آن بنویس،سپس بایست و دل خود را متوجه آن حضرت کن و بگو:
أَشْهَدُ أَنْ لا إِلَهَ إِلا اللَّهُ وَحْدَهُ لا شَرِیکَ لَهُ وَ أَشْهَدُ أَنَّ مُحَمَّدا عَبْدُهُ وَ رَسُولُهُ وَ أَنَّهُ سَیِّدُ الْأَوَّلِینَ وَ الْآخِرِینَ وَ أَنَّهُ سَیِّدُ الْأَنْبِیَاءِ وَ الْمُرْسَلِینَ اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَیْهِ وَ عَلَى أَهْلِ بَیْتِهِ الْأَئِمَّهِ الطَّیِّبِینَ
شهادت مى‏دهم که معبودى جز خدا نیست،یگانه و بى‏شریک است،و شهادت مى‏دهم که محمّد بنده و رسول اوست،و آقاى پیشینیان و پسینیان،و سرور پیامبران و رسولان است.خدایا بر او و اهل بیتش‏ آن امامان پاک درود فرست.
سپس بگو:
السَّلامُ عَلَیْکَ یَا رَسُولَ اللَّهِ السَّلامُ عَلَیْکَ یَا خَلِیلَ اللَّهِ السَّلامُ عَلَیْکَ یَا نَبِیَّ اللَّهِ السَّلامُ عَلَیْکَ یَا صَفِیَّ اللَّهِ السَّلامُ عَلَیْکَ یَا رَحْمَهَ اللَّهِ السَّلامُ عَلَیْکَ یَا خِیَرَهَ اللَّهِ السَّلامُ عَلَیْکَ یَا حَبِیبَ اللَّهِ السَّلامُ عَلَیْکَ یَا نَجِیبَ اللَّهِ السَّلامُ عَلَیْکَ یَا خَاتَمَ النَّبِیِّینَ السَّلامُ عَلَیْکَ یَا سَیِّدَ الْمُرْسَلِینَ السَّلامُ عَلَیْکَ یَا قَائِما بِالْقِسْطِ السَّلامُ عَلَیْکَ یَا فَاتِحَ الْخَیْرِ السَّلامُ عَلَیْکَ یَا مَعْدِنَ الْوَحْیِ وَ التَّنْزِیلِ السَّلامُ عَلَیْکَ یَا مُبَلِّغا عَنِ اللَّهِ السَّلامُ عَلَیْکَ أَیُّهَا السِّرَاجُ الْمُنِیرُ،
سپس بگو:سلام بر تو اى رسول خدا،سلام بر تو اى دوست صمیمى خدا،سلام بر تو اى پیامبر خدا،سلام بر تو اى برگزیده خدا،سلام بر تو اى رحمت خدا،سلام بر تو اى منتخب خدا،سلام بر تو اى محبوب خدا،سلام بر تو اى بنده نجیب خدا،سلام بر تو اى خاتم پیامبران،سلام بر تو اى سرور رسولان، سلام بر تو اى قیام کننده به عدالت،سلام بر تو اى فتح کننده خیر،سلام بر تو اى معدن وحى‏ و تنزیل،سلام بر تو اى رساننده پیام از سوى خدا،سلام بر تو اى چراغ پرفروغ،
السَّلامُ عَلَیْکَ یَا مُبَشِّرُ [السَّلامُ عَلَیْکَ یَا نَذِیرُ] السَّلامُ عَلَیْکَ یَا مُنْذِرُ السَّلامُ عَلَیْکَ یَا نُورَ اللَّهِ الَّذِی یُسْتَضَاءُ بِهِ السَّلامُ عَلَیْکَ وَ عَلَى أَهْلِ بَیْتِکَ الطَّیِّبِینَ الطَّاهِرِینَ الْهَادِینَ الْمَهْدِیِّینَ السَّلامُ عَلَیْکَ وَ عَلَى جَدِّکَ عَبْدِ الْمُطَّلِبِ وَ عَلَى أَبِیکَ عَبْدِ اللَّهِ السَّلامُ عَلَى أُمِّکَ آمِنَهَ بِنْتِ وَهْبٍ السَّلامُ عَلَى عَمِّکَ حَمْزَهَ سَیِّدِ الشُّهَدَاءِ السَّلامُ عَلَى عَمِّکَ الْعَبَّاسِ بْنِ عَبْدِ الْمُطَّلِبِ السَّلامُ عَلَى عَمِّکَ وَ کَفِیلِکَ أَبِی طَالِبٍ السَّلامُ عَلَى ابْنِ عَمِّکَ جَعْفَرٍ الطَّیَّارِ فِی جِنَانِ الْخُلْدِ السَّلامُ عَلَیْکَ یَا مُحَمَّدُ السَّلامُ عَلَیْکَ یَا أَحْمَدُ السَّلامُ عَلَیْکَ یَا حُجَّهَ اللَّهِ عَلَى الْأَوَّلِینَ وَ الْآخِرِینَ ،
سلام بر تو اى مژده‏ده،سلام بر تو اى بیم‏دهنده،سلام بر تو اى هشداردهنده،سلام بر تو اى نور خدا،که به آن روشنى جویند،سلام بر تو و بر اهل بیت پاک‏ و پاکیزه و راهنما و راه‏یافته‏ات،سلام بر تو و بر جدّت عبد المطلب،و بر پدرت عبد اللّه،سلام بر مادرت آمنه دختر وهب،سلام بر عمویت حمزه سرور شهیدان،سلام بر عمویت عباس فرزند عبد المطلب،سلام بر عمویت و سرپرستت‏ ابو طالب،سلام بر پسر عمویت جعفر،پرواز کننده در بهشت جاوید،سلام بر تو اى محّمد، سلام بر تو اى احمد،سلام بر تو اى حجّت خدا بر پیشینیان و پسینیان،
وَ السَّابِقَ إِلَى طَاعَهِ رَبِّ الْعَالَمِینَ وَ الْمُهَیْمِنَ عَلَى رُسُلِهِ وَ الْخَاتِمَ لِأَنْبِیَائِهِ وَ الشَّاهِدَ عَلَى خَلْقِهِ وَ الشَّفِیعَ إِلَیْهِ وَ الْمَکِینَ لَدَیْهِ وَ الْمُطَاعَ فِی مَلَکُوتِهِ الْأَحْمَدَ مِنَ الْأَوْصَافِ الْمُحَمَّدَ لِسَائِرِ الْأَشْرَافِ الْکَرِیمَ عِنْدَ الرَّبِّ وَ الْمُکَلَّمَ مِنْ وَرَاءِ الْحُجُبِ الْفَائِزَ بِالسِّبَاقِ وَ الْفَائِتَ عَنِ اللِّحَاقِ تَسْلِیمَ عَارِفٍ بِحَقِّکَ مُعْتَرِفٍ بِالتَّقْصِیرِ فِی قِیَامِهِ بِوَاجِبِکَ غَیْرِ مُنْکِرٍ مَا انْتَهَى إِلَیْهِ مِنْ فَضْلِکَ مُوقِنٍ بِالْمَزِیدَاتِ مِنْ رَبِّکَ مُؤْمِنٍ بِالْکِتَابِ الْمُنْزَلِ عَلَیْکَ مُحَلِّلٍ حَلالَکَ مُحَرِّمٍ حَرَامَکَ أَشْهَدُ یَا رَسُولَ اللَّهِ مَعَ کُلِّ شَاهِدٍ وَ أَتَحَمَّلُهَا عَنْ کُلِّ جَاحِدٍ أَنَّکَ قَدْ بَلَّغْتَ رِسَالاتِ رَبِّکَ،
و پیشى‏گیرنده‏ بر طاعت پروردگار جهانیان،و مهربان بر رسولانش،و خاتم پیامبرانش،و گواه بر بندگانش، و شفیع به درگاهش،و ارجمند در نزدش،و پیروى شده در ملکوتش،پیامبر ستوده‏تر در صفات،و پسندیده بر دیگر اشراف،کریم نزد پروردگار،و طرف سخن واقع شده از پس پرده‏هاى غیب،آنکه در مسابقه بندگى بر همه پیروز آمد و کسى در این مسابقه به او ملحق نگردد،بر تو سلام مى‏دهم،سلام آگاه به حقت،و معترف به تقصیر در قیامش،نسبت به حقوق واجبى که براى تو است،انکار کننده نیست،نسبت به آنچه که رسیده به آن از فضلت،یقین کننده به فزونیهاى نصیبت از جانب پروردگارت،مؤمن به کتابى که بر تو نازل شده، حلال شمارنده حلالت،و حرام داننده حرامت،شهادت مى‏دهم اى فرستاده خدا با هر شاهد،و به عهده برمى‏دارم از جانب‏ هر انکارکننده،به اینکه پیامهاى پروردگارت را رساندى،
وَ نَصَحْتَ لِأُمَّتِکَ وَ جَاهَدْتَ فِی سَبِیلِ رَبِّکَ وَ صَدَعْتَ بِأَمْرِهِ وَ احْتَمَلْتَ الْأَذَى فِی جَنْبِهِ وَ دَعَوْتَ إِلَى سَبِیلِهِ بِالْحِکْمَهِ وَ الْمَوْعِظَهِ الْحَسَنَهِ الْجَمِیلَهِ وَ أَدَّیْتَ الْحَقَّ الَّذِی کَانَ عَلَیْکَ وَ أَنَّکَ قَدْ رَؤُفْتَ بِالْمُؤْمِنِینَ وَ غَلُظْتَ عَلَى الْکَافِرِینَ وَ عَبَدْتَ اللَّهَ مُخْلِصا حَتَّى أَتَاکَ الْیَقِینُ فَبَلَغَ اللَّهُ بِکَ أَشْرَفَ مَحَلِّ الْمُکَرَّمِینَ وَ أَعْلَى مَنَازِلِ الْمُقَرَّبِینَ وَ أَرْفَعَ دَرَجَاتِ الْمُرْسَلِینَ حَیْثُ لا یَلْحَقُکَ لاحِقٌ وَ لا یَفُوقُکَ فَائِقٌ وَ لا یَسْبِقُکَ سَابِقٌ وَ لا یَطْمَعُ فِی إِدْرَاکِکَ طَامِعٌ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی اسْتَنْقَذَنَا بِکَ مِنَ الْهَلَکَهِ،
و براى امّتت خیرخواهى کردى،و در راه پروردگارت‏ کوشیدى،و آشکارا به اجراى دستورش برخاستى،و در کنارش تحمّل آزار نمودى و به راهش با منطق محکم و پند نیکو و زیبا دعوت کردى،و حقىّ که بر عهده تو بود ادا نمودى،به یقین نسبت به اهل‏ ایمان مهربان،و نسبت به کافران سخت‏گیر بودى،و خدا را بندگى نمودى،تا مرگ تو را دررسید،خدا برساند تو را به شریف‏ترین مقام اکرام‏شدگان،و برترین جایگاههاى مقرّبان،و بالاترین درجات رسولان‏ آنجا که رسنده‏اى به تو نرسد،و برترى بر تو برترى نجوید،و پیشى‏گیرنده‏اى بر تو پیشى نگیرد،و طمع‏کننده‏اى در دریافت تو طمع ننماید،خدا را سپاس که ما را به وسیله تو از هلاکت رهاند،
وَ هَدَانَا بِکَ مِنَ الضَّلالَهِ وَ نَوَّرَنَا بِکَ مِنَ الظُّلْمَهِ فَجَزَاکَ اللَّهُ یَا رَسُولَ اللَّهِ مِنْ مَبْعُوثٍ أَفْضَلَ مَا جَازَى [جَزَى‏] نَبِیّا عَنْ أُمَّتِهِ وَ رَسُولا عَمَّنْ أُرْسِلَ إِلَیْهِ بِأَبِی أَنْتَ وَ أُمِّی یَا رَسُولَ اللَّهِ زُرْتُکَ عَارِفا بِحَقِّکَ مُقِرّا بِفَضْلِکَ مُسْتَبْصِرا بِضَلالَهِ مَنْ خَالَفَکَ وَ خَالَفَ أَهْلَ بَیْتِکَ عَارِفا بِالْهُدَى الَّذِی أَنْتَ عَلَیْهِ بِأَبِی أَنْتَ وَ أُمِّی وَ نَفْسِی وَ أَهْلِی وَ مَالِی وَ وَلَدِی أَنَا أُصَلِّی عَلَیْکَ کَمَا صَلَّى اللَّهُ عَلَیْکَ وَ صَلَّى عَلَیْکَ مَلائِکَتُهُ وَ أَنْبِیَاؤُهُ وَ رُسُلُهُ صَلاهً مُتَتَابِعَهً وَافِرَهً مُتَوَاصِلَهً لا انْقِطَاعَ لَهَا وَ لا أَمَدَ وَ لا أَجَلَ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْکَ وَ عَلَى أَهْلِ بَیْتِکَ الطَّیِّبِینَ الطَّاهِرِینَ کَمَا أَنْتُمْ أَهْلُهُ
و از گمراهى به راه راست هدایت کرد،و از تاریکى به‏ نورانیت آورد،خدا پاداشت دهد اى رسوخد خدا در نبوّتت،پاداشى برتر از آنچه پیامبرى را از امّتش عنایت نموده و رسولى را از طرف آنان‏که به سویشان فرستاده شده مرحمت شده مرحمت کرده،پدر و مادرم فدایت اى رسول خدا،زیارتت کردم با آشنایى به حقت‏ و اقرار کنان به فضلت،و با بینایى به گمراهى کسى‏که با تو و اهل بیتت مخالفت کرد،آشنایم به هدایتى که تو بر آن هستى،پدرم و مادرم و خود و خانواده‏ام و مال و فرزندانم فدایت باد،من به تو درود مى‏فرستم،چنان‏که خدا و فرشتگان و انبیا و رسولانش بر تو درود فرستادند،درودى پیاپى،کامل، پیوسته که نه برایش بریدن باشد و نه اندازه و زمان،درود بر تو و اهل بیت پاک و پاکیزه‏ات،آنچنان‏که شما شایسته آن هستید. (بیشتر…)

بزرگی و عظمت قرآن

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ

الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی أَنْزَلَ عَلى‏ عَبْدِهِ الْکِتابَ وَ لَمْ یجْعَلْ لَهُ عِوَجاً. و الصلوه و السلام على من جعله‏ شاهِداً وَ مُبَشِّراً وَ نَذِیراً* و علّمه من لدنه علما و على آله الذین اذهب عنهم الرجس و طهّرهم و جعل لهم نورا.

إِنَّ هَذَا الْقُرْآنَ یهْدِی لِلَّتِی هِی أَقْوَمُ وَیبَشِّرُ الْمُؤْمِنِینَ الَّذِینَ یعْمَلُونَ الصَّالِحَاتِ أَنَّ لَهُمْ أَجْرًا کَبِیرًا ﴿۹﴾

 قرآن مردم را باستوارترین راه هدایت میکند[۱]

لَا یأْتِیهِ الْبَاطِلُ مِن بَینِ یدَیهِ وَلَا مِنْ خَلْفِهِ تَنزِیلٌ مِّنْ حَکِیمٍ حَمِیدٍ ﴿۴۲﴾

کتابى است عزیز و ارجمند که باطل را مطلقا در آن راهى نیست و از جانب خداى حکیم ستوده نازل شده است‏[۲]

إِنْ هُوَ إِلَّا ذِکْرٌ لِّلْعَالَمِینَ ﴿۸۷﴾

براى عالمیان تذکر و بیدارى است‏[۳]

وَلَقَدْ ضَرَبْنَا لِلنَّاسِ فِی هَذَا الْقُرْآنِ مِن کُلِّ مَثَلٍ لَّعَلَّهُمْ یتَذَکَّرُونَ ﴿۲۷﴾

حقائق و امثال آن بصورت‌هاى گوناگون بیان گردیده تا مردم متذکّر و بیدار گردند[۴]

قُل لَّئِنِ اجْتَمَعَتِ الإِنسُ وَالْجِنُّ عَلَى أَن یأْتُواْ بِمِثْلِ هَذَا الْقُرْآنِ لاَ یأْتُونَ بِمِثْلِهِ وَلَوْ کَانَ بَعْضُهُمْ لِبَعْضٍ ظَهِیرًا ﴿۸۸﴾

کتابى است عظیم، مجید، مبین، کریم که جنّ و انس از آوردن نظیر آن عاجزاند[۵]

دلنشین خدا در دلها بنشیند و قلوب را که مرکز فرماندهى وجوداند مسخّر رسول خدا ^{صلّى اللَّه علیه و آله و سلّم} بقرآن بسیار اهمیت میداد و در تعلیم و بکار بستن آن سعى خاصّ مبذول میکرد، آرزومند بود که این کلام کند.

میفرمود: قلبى که ظرف قرآن باشد از عذاب خدا بدور است.

«لا یعذّب اللَّه قلبا وعى القرآن»[۶]

میفرمود: چون فتنه‏ ها همچون پاره‏هاى شب تار شما را در میان‏ گرفت به قرآن رو آور.

 

[۱] ( ۱)- اسراء: ۹

[۲] ( ۲) فصلت: ۴۲

[۳] ( ۳) ص: ۸۷

[۴] ( ۴) زمر: ۲۷

[۵] ( ۵) اسراء: ۸۸

[۶] ( ۶) وسائل ج ۴ ص ۸۲۵

 

ایام البیض رجب

شب سیزدهم:آگاه باش که در هر یک از ماههاى رجب و شعبان و رمضان،در شب سیزدهم مستحب است دو رکعت نماز بگذارند به این صورت که در هر رکعت پس از سوره«حمد»سوره‏هاى«یس»و«تبارک»و «قل هو اللّه احد» بار خوانند،و در شب چهاردهم:چار رکعت با همین کیفیت و با دو سلام،و در شب پانزدهم شش رکعت با سه سلام و به همین صورت. از امام صادق علیه السّلام روایت شده:هرکه چنین کند تمام فضیلت این سه ماه را دریابد،و همه گناهانش جز شرک آمرزیده شود. روز سیزدهم:اوّل«ایّام البیض»است و براى روزه این روز و روز چهاردهم و پانزدهم،ثواب بسیارى وارد شده،و اگر کسى بخواهد عمل«امّ داود»را بجا آورد،باید این روز را روزه بدارد،و در روز سیزدهم این ماه بنا بر مشهور،سى سال پس از عام الفیل ولادت با سعادت حضرت امیر المؤمنین علیه السّلام در کعبه معظّمه واقع شده است.