مست خالق

آه ای خدا مست توام هر لحظه وابسته توام

تو خالقی و عاشقی، من بنده دل بسته توام

در هر نفس تو در منی، من عبد در بند توام

ای بهترین یار منی، سر در گم کار توام

شیدای شیدایان تویی، خاک کف پای توام

تو با منی هر جا که شد من گاه گاهی بی توام

بی معرفت هستم ولی مبهوت مبهوت توام

مناجات خمس عشره: راز و نیاز نیازمندان

المناجاه الحادیه عشره:مناجاه المفتقرین

‏ بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خدا که رحمتش بسیار و مهربانى‏اش همیشگى است

إِلَهِی کَسْرِی لا یَجْبُرُهُ إِلا لُطْفُکَ وَ حَنَانُکَ وَ فَقْرِی لا یُغْنِیهِ إِلا عَطْفُکَ وَ إِحْسَانُکَ وَ رَوْعَتِی لا یُسَکِّنُهَا إِلا أَمَانُکَ وَ ذِلَّتِی لا یُعِزُّهَا إِلا سُلْطَانُکَ وَ أُمْنِیَّتِی لا یُبَلِّغُنِیهَا إِلا فَضْلُکَ وَ خَلَّتِی لا یَسُدُّهَا إِلا طَوْلُکَ وَ حَاجَتِی لا یَقْضِیهَا غَیْرُکَ وَ کَرْبِی لا یُفَرِّجُهُ سِوَى رَحْمَتِکَ وَ ضُرِّی لا یَکْشِفُهُ غَیْرُ رَأْفَتِکَ وَ غُلَّتِی لا یُبَرِّدُهَا إِلا وَصْلُکَ وَ لَوْعَتِی لا یُطْفِیهَا إِلا لِقَاؤُکَ وَ شَوْقِی إِلَیْکَ لا یَبُلُّهُ إِلا النَّظَرُ إِلَى وَجْهِکَ وَ قَرَارِی لا یَقِرُّ دُونَ دُنُوِّی مِنْکَ،
خدایا شکستگى‏ام را جز لطف و محبتت جبران نکنند،و تهیدستى‏ام را بى‏نیازى نرساند جز مهر و احسانت، و هراسم را جز امان تو آرام ننماید،و خوارى‏ام را جز توانایى‏ات به عزّت تبدیل نکند،و مرا جز فضلت به آرزویم نرساند و شکاف فقرم را جز احسان تو پر نکند،و حاجتم را کسى جز تو بر نیاورد،و غمزدگى‏ام را جز رحمتت برطرف ننماید و بدحالى‏ام را جز مهرت نگشاید و سوز سینه‏ام را جز وصل تو خنک نکند و آتش درونم را جز دیدارت خاموش نگرداند و بر حرارت شوقم به تو جز نگاه به جمالت آب نریزد، و آرامشم بدون نزدیک شدن به حضرتت برقرار نشود

وَ لَهْفَتِی لا یَرُدُّهَا إِلا رَوْحُکَ وَ سُقْمِی لا یَشْفِیهِ إِلا طِبُّکَ وَ غَمِّی لا یُزِیلُهُ إِلا قُرْبُکَ وَ جُرْحِی لا یُبْرِئُهُ إِلا صَفْحُکَ وَ رَیْنُ قَلْبِی لا یَجْلُوهُ إِلا عَفْوُکَ وَ وَسْوَاسُ صَدْرِی لا یُزِیحُهُ إِلا أَمْرُکَ فَیَا مُنْتَهَى أَمَلِ الْآمِلِینَ وَ یَا غَایَهَ سُؤْلِ السَّائِلِینَ وَ یَا أَقْصَى طَلِبَهِ الطَّالِبِینَ وَ یَا أَعْلَى رَغْبَهِ الرَّاغِبِینَ وَ یَا وَلِیَّ الصَّالِحِینَ وَ یَا أَمَانَ الْخَائِفِینَ وَ یَا مُجِیبَ دَعْوَهِ الْمُضْطَرِّینَ وَ یَا ذُخْرَ الْمُعْدِمِینَ وَ یَا کَنْزَ الْبَائِسِینَ وَ یَا غِیَاثَ الْمُسْتَغِیثِینَ،
و حسرتم را جز نسیم رحمتت برنگرداند،و بیمارى‏ام را جز درمانت‏ شفا ندهند و غمم را جز مقام قربت برطرف نسازد،و زخمم را جز چشم‏پوشى‏ات التیام ندهد،و آلودگى دلم را جز گذشت‏ تو نزداید،و وسواس سینه‏ام را جز فرمانت از میان نبرد،اى نهایت آرزوى آرزومندان،اى‏ غایت خواهش خواهندگان،اى دورترین مطلوب جویندگان،اى والاترین رغبت راغبان،اى سرپرست‏ شایستگان،اى امان ترسیدگان،اى اجابت کننده دعاى بیچارگان،اى ذخیره ناداران، اى گنج بینوایان،اى فریادرس دادخواهان،

وَ یَا قَاضِیَ حَوَائِجِ الْفُقَرَاءِ وَ الْمَسَاکِینِ وَ یَا أَکْرَمَ الْأَکْرَمِینَ وَ یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ لَکَ تَخَضُّعِی وَ سُؤَالِی وَ إِلَیْکَ تَضَرُّعِی وَ ابْتِهَالِی أَسْأَلُکَ أَنْ تُنِیلَنِی مِنْ رَوْحِ رِضْوَانِکَ وَ تُدِیمَ عَلَیَّ نِعَمَ امْتِنَانِکَ وَ هَا أَنَا بِبَابِ کَرَمِکَ وَاقِفٌ وَ لِنَفَحَاتِ بِرِّکَ مُتَعَرِّضٌ وَ بِحَبْلِکَ الشَّدِیدِ مُعْتَصِمٌ وَ بِعُرْوَتِکَ الْوُثْقَى مُتَمَسِّکٌ إِلَهِی ارْحَمْ عَبْدَکَ الذَّلِیلَ ذَا اللِّسَانِ الْکَلِیلِ وَ الْعَمَلِ الْقَلِیلِ وَ امْنُنْ عَلَیْهِ بِطَوْلِکَ الْجَزِیلِ وَ اکْنُفْهُ تَحْتَ ظِلِّکَ الظَّلِیلِ یَا کَرِیمُ یَا جَمِیلُ یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ
اى برآورنده حاجات تهیدستان و بر خاک‏نشستگان،اى‏ کریم‏ترین کریمان،اى مهربان‏ترین مهربانان،فروتنى و خواهشم به پیشگاه توست،و زارى و ناله‏ام به سوى‏ تو،از تو مى‏خواهم مرا به نسیم خرسندى‏ات برسانى،و نعمتهاى نیکویت را بر من تداوم بخشى،من اینک‏ بر در خانه کرمت ایستاده‏ام،و در معرض نسیمهاى نیکى‏ات قرار دارم،و به رشته محکمت چنگ زده‏ام و به دست‏آویز استوارت دست آویختم،خدایا بر بنده خوارت که زبانش گنگ،و عملش اندک است رحم کن،و با احسان پیوسته و برجسته‏ات بر او منّت گذار،و او را زیر سایه بلندت حمایت فرما،اى گرامى،اى زیبا،اى مهربانترین‏ مهربانان.

تلاش یا راه توانگر شدن

شخصى محضر رسول خدا ^{صلى الله علیه و آله} رسید تا چیزى درخواست کند. شنید که پیامبر ^{صلى الله علیه و آله} مى فرماید:

هر که از ما بخواهد به او مى دهیم و هر که بى نیازى پیشه کند خدایش ‍ بى نیاز کند. مرد بدون آنکه خواسته اش را اظهار کند، از محضر پیغمبر ^{صلى الله علیه و آله} بیرون آمد. بار دوم نزد پیامبر گرامى آمد و بى پرسش ‍ برگشت . تا سه بار چنین کرد. روز سوم رفت و تیشه اى به عاریت گرفت ، بالاى کوه رفت و هیزم گرد آورد و در بازار به نیم صاع جو (تقریبا یک کیلو و نیم ) فروخت و آن را خود با خانواده اش خوردند و این کار را ادامه داد تا توانست تبر بخرد، سپس دو شتر جوان و یک برده هم خرید و توانگر شد. بعد، نزد پیامبر ^{صلى الله علیه و آله} آمد و به آن حضرت گزارش داد. پیامبر خدا ^{صلى الله علیه و آله} فرمود:

– نگفتم هر که از ما خواهشى کند به او مى دهیم و اگر بى نیازى پیشه کند، خدایش توانگر سازد